مقدمه
رشد وعملكردگياه در بسياري از مناطق دنيا توسط تنش هاي محيطي زنده وغير زنده متعدد محدود مي گردد. به همين علت ،اختلاف قابل توجهي بين عمكرد واقعي وعملكرد بالقوه محصولات زراعي ديده مي شود. در دهه هاي آينده با افزايش جمعيت اين محدوديتها به صورت جدي تري بر كشاورزي ومنابع طبيعي دنيا اثر خواهدگذاشت.
تنش هاي محيطي مهمترين عوامل كاهش دهنده عملكرد محصولات كشاورزي در سطح جهان هستند.چنانچه تنش هامحيطي حادث نمي شدند، عملكردهاي واقعي بايدبرابر با عملكردهاي پتانسيل گياهان مي بود، درحالي كه دربسياري از گياهان زراعي متوسط عملكرد گياهان كمتر از20-10 درصدپتانسيل عملكرد آنان است. در نقاط خاصي از كره زمين به دليل موقعيت خاص جغرافيايي،عوامل تنش زا درتوليد محصولات كشاورزي تاثيرمنفي بيشتري دارند وكشاورزي درآن مناطق با تحمل هزينه بيشتروبازده كمتر صورت مي گيرد. ايران يكي از كشورهايي است كه در اكثر نقاط آن تنش هاي مهم غيرزنده نظير خشكي، شوري، گرما، باد، وتنش هاي زنده مثل قارچها، باكتري ها، ويروس هاوحشرات موجب كاهش عملكرد، ازبين رفتن حاصلخيزي خاك، ودر مواردي عدم امكان تداوم كشاورزي گرديده است.